italia

Siena, Florence, Chianti en ga maar door: iedereen kent het en iedereen is er wel eens geweest. Iedereen heeft prachtige foto’s van Piazza del Campo of il Duomo en dat is prima. Iedereen heeft de kronkelige route van de SS 222 gereden en heeft door Greve in Chianti, Radda in Chianti of, mijn persoonlijke favoriet, Castellina in Chianti geslenterd. Ook dat is prima. Vandaag wil ik echter met jullie die andere dingen delen. Zaken die wat minder bekend zijn maar die zeker niet minder de moeite waard zijn. Zaken waardoor je een andere foto kunt laten zien aan vrienden of andere wijnen die je kunt proeven. Nieuwsgierig? Mooi!

We beginnen in Siena. Iedereen heeft wel eens een koffie genuttigd op een van de vele terrassen rondom Piazza del Campo. Drink ook eens een bakkie op het balkonnetje van een, op het eerste oog, onaantrekkelijk barretje pal rechts náást de Torre del Mangia. Daar hoort wel een gebruiksaanwijzing bij. Je wurmt je naar boven en klimt min of meer door het raam naar buiten. Er is niet zoveel plek en het zitcomfort is niet echt geweldig. Alles wordt echter gecompenseerd door de verrassende view vanaf die plek. Je kijkt naar het plein en je ziet hoe mooi de verschillende gebouwen in elkaar overgaan. Sluit dan even je ogen en stel je voor hoe het eraan toegaat als de Palio plaatsvindt en jij dan zit waar je nu zit. Geweldig toch? Trouwens… het plekje uiterst rechts is al door mij gereserveerd. Volgens de ietwat gezette Italiaan achter de bar dan hè.

De Chianti-route is mooi, zonder twijfel. Probeer ook eens de Strada del Vino, een kronkelige route in het zuidwesten van Toscane. Deze Strada gaat door de regio Bibbona, Bolgheri, Montescudaio (geweldige naam voor een plaats overigens), Suvereto en Guardistello. Die streek wordt overigens ook La Costa degli Etruschi genoemd. Ook hier krioelt het van de mogelijkheden wijn te proeven en tijdens het rijden van de route hebben we dan ook veel pitstops gemaakt. Nou ja, pitstops, iets langer dan een gemiddelde F1-coureur. Eén wijnbarretje langs de route staat mij het meeste bij. Het wijnbarretje zelf kon niet bepaald wedijveren voor een Michelinster om maar een vergelijking te geven. Aldaar krijg ik wel mijn eerste 100% Vermentino-wijn te drinken: Greto delle Fate. Ik was verkócht, wat een smaaksensatie! Deze strada del vino wordt zeker te weten komend jaar weer bezocht en ook het wijnbarretje. En reken maar dat ik dan meer dan vier flessen Greto delle Fate meeneem.

Voor mijn laatste tip wil ik je meenemen naar Marina di Bibbona. Wees gerust: we gaan niet via de vele campings daar ons tussen de mensen wurmen op zoek naar een vierkante meter ruimte op het strand. Nee, we gaan het anders doen. Ik heb die tip overigens van Joep en Jan-Pieter, het inmiddels veel besproken duo van Podere Cerale. Neem je even pen en papier? We parkeren de auto tussen de campings. Deze parkeerplaats kenmerkt zich door een hoogtemeter aan de rechterkant. Het is dat je het weet. Vervolgens lopen we naar rechts om dan de zesde afslag te nemen bij het pad aan de bosrand. Je lees het goed ja, de bosrand… We lopen een stukkie door een bos met pijnbomen. Het is dat er hier en daar Italianen in dezelfde richting lopen anders had ik een keer of acht getwijfeld over deze route. Even omhoog en plots hoor je de zee en loop je op het zand. En ja hoor, ecco il mare! Maar nog veel belangrijker: een zee van ruimte op het strand en een strandbarretje met strandstoelen binnen 50 meter. Dit plekje is zeker de moeite waard als je eens een stranddagje wilt doen zonder die mensenmassa om je heen. En denk eraan: hoe meer je twijfelt terwijl je de route naar het strand loopt, des te meer klopt de route. Vergeet trouwens niet om, als je weer terug gaat naar je vakantieadres om Bolgheri te bezoeken. Daar hebben ze toch een heerlijk ijstentje…

Bron: Mark Betrand, desmaakvanitalie.nl